اینهمه شور شادمانی برای یک آخوند!

تلویزیون ها،سایت ها و ماهواره ها، سال ها برعلیه روحانیت، تبلیغ کردند. و هر دو  روز به دو روز گفتند: که آخوند ها، درایران رفتنی هستند ! حالا کجا هستند؟ ببینند که بیشترین آرا ،را با شور و شادمانی، در ایران اسلامی ،به یک روحانی دادند. که نه تنها خودش روحانی است، بلکه نامش هم روحانی است! ازهمه بیشتر ،سابقه جبهه دارد. و از همه بیشتر سواد آخوندی، حتی سواد روز را خوانده. کتاب هم نوشته ! پس باید گفت : همان هایی که آرزو داشتند، یک روز در این مملکت آخوندی نباشد، الان می بینند که خودشان هم، به روحانی رای دادند! این کارها، مرا به یاد دوران دانشجویی می اندازد. در آن دوران ، دهه پنجاه ، جو سیاسی دانشگاه ها، در دست کمونیست ها و مارکسیست ها بود. که مانند اصلاح طلبان امروز، شدیدا با دین و نمادهای دینی، مخالف بودند و بی حجابی را ،تنها راه آزادی می دانستند!اینها با تمام ضدیتی که، با بچه های مذهبی داشتند. ولی هرموقع کار مهمی داشتند. به این بچه ها رجوع می کردند. مثلا در گروه های کوهنوردی، یا هر فعالیت دیگر، یکی باید حسابدار، یا به قول آن موقع مادر خرج، می شد .هیچوقت آنها به خودشان اطمینان نداشتند. و همیشه امانت و پول را، به دست بچه های مذهبی می دادند. و این یعنی که: در شرایط مهم و سخت، مذهب انسان را،از خیانت حفظ می کند. در زندان شاه هم که بودیم. اینطور بود: کمونیست ها، را کامیونیست! می گفتند. چون یکی که لو میرفت، بقیه را هم لو میداد. ولی مذهبی ها اینطور نبودند. مثلا گروه گلسرخی چند نفری بودند. در کانون پرورش فکری، که قصد داشتند اگر فرح آمد، پسرش را بدزدند! اما با لو دادن همدیگر، باعث شدند همگی! دستگیر شوند. حتی گلسرخی و دانشیان، اعدام شوند. در حالیکه از گروه ابوذر، که مذهبی بود، یک نفر بنام طالبی دستگیر شده بود، تا آخر همان یک نفر بود!

Too much passion for a Ton of joy!

Television, and satellite sites for years against the clergy, promoted. And every two days to two days, said the cleric and Iran are gone! Where are they now? Receive the most votes, with passion and joy, in Iran, was a clergyman. He is not only spiritual, but also the spiritual name! Most of all, history is war. And the most literate mullahs, even literate to read daily. The book is written! So said the hope was that one day, a mullah not in this country, now that they see themselves, the clergy voted! These things remind me of the time a student throws. In that era, the fifties, the political climate in universities, in the hands of the Communists and Marxists. Reformers like today, intensively with religion and religious symbols, opposed the hijab and the only way to freedom is understood that directed them all, the kids had religious. But whenever it played. The kids got to go. For example, the groups of mountaineering, or any other activity, one accountant, or when the mother's expense, will be. Never were they themselves not sure. And always borrow the money, the kids were religious. This means that in the most difficult circumstances, religious people, and the betrayal keeping. King, who was in prison. It was the Communists, the Kamionist! Said. Lou was the one that the rest of the time was Lou. But it was not religious. There were a few groups rose. The Intellectual Development, which was intended if Farah, son steal! But calling each other, causing everyone! Be arrested. Even Rose and Daneshian, be executed. While Aboozar of the faith, a people called the cantaloupe was detained until the last one was!

الکثیر من العاطفة لطن من الفرح!

التلفزیون، ومواقع الأقمار الصناعیة لسنوات ضد رجال الدین، الترویج. وکل یومین لمدة یومین، وقال ولت رجل الدین وإیران! أین هم الآن؟ تتلقى أکبر عدد من الأصوات، مع العاطفة والفرح، فی إیران، وکان أحد رجال الدین. وقال انه لیس الروحیة فقط، ولکن أیضا اسم الروحی! الأهم من ذلک کله، والتاریخ هو الحرب. والملالی الأکثر القراءة والکتابة، حتى القراءة والکتابة لقراءة یومیا. یتم کتابة الکتاب! وقال لذلک کان على أمل أن یوم واحد، رجل الدین لیس فی هذا البلد، والآن أنهم یرون أنفسهم، صوت رجال الدین! هذه الأشیاء أذکر لی من الوقت یلقی الطالب. فی تلک الحقبة، الخمسینات، المناخ السیاسی فی الجامعات، فی أیدی الشیوعیین والمارکسیین. المصلحین مثل الیوم، بشکل مکثف مع الدین والرموز الدینیة، عارضت الحجاب والسبیل الوحید للحریة ومن المفهوم أن یوجه لهم جمیعا، کان الدینیة الاطفال. لکن کلما لعبت. وحصل الأطفال للذهاب. على سبیل المثال، فإن مجموعات من تسلق الجبال، أو أی نشاط آخر، محاسب واحد، أو عندما نفقة الأم، ویکون. أبدا أنهم هم أنفسهم لم تکن متأکدا. ودائما اقتراض المال، کان الأطفال الدینیة. هذا یعنی أنه فی أصعب الظروف، والناس الدینیة، وخیانة حفظ. الملک، الذی کان فی السجن. کان الشیوعیون، وکامیونیست! قال. وکان لو واحد أن تبقى من الوقت کان لو. لکنه لم یکن الدینیة. کانت هناک وارتفع عدد قلیل من مجموعات. التنمیة الفکریة، التی کان القصد إذا فرح، ابن الحرام! لکن استدعاء بعضها البعض، مما تسبب الجمیع! یتم القبض علیه. حتى وردة ودانشیان، یتم تنفیذها. بینما ابوذر من الإیمان، ودعا الناس احتجز الشمام حتى آخر واحد کان!

Sevinç Ton için çok fazla tutku!

Televizyon ve din adamlarına karşı yıldır uydu siteleri, terfi. Ve iki gün için her iki günde bir, din adamı ve İran gitti dedi! Şimdi nerede? Tutku ve sevinç ile en çok oy, al, İran'da, bir papaz oldu. O sadece manevi değil, aynı zamanda manevi bir isim değil! En önemlisi, tarih savaştır. Ve hatta okur-yazar en okur mollalar, günlük okumak için. Kitap yazılır! Yani umut bir gün değil, bu ülkede bir molla, şimdi kendilerini gördüğünüz, din adamları olarak olduğunu söyledi! Bunlar bir öğrenci atar zaman bana hatırlatıyor. O dönemin, komünistler ve Marksistlerin elinde ellili, üniversitelerde siyasi iklim, içinde. Bugün gibi Reformcular, yoğun din ve dini semboller ile, türban ve özgürlük için tek yol aksine hepsini yönettiği anlaşılmaktadır, çocuklar dini vardı. Ama ne zaman oynadı. Çocuklar gitmeliyim. Örneğin, dağcılık grupları, ya da başka bir aktivite, bir muhasebeci, ya da annenin gider, olacaktır. Kendileri emin değildi asla. Ve her zaman borç para, çocuklar dini vardı. Bu en zor koşullarda, dindar insanların, ihanet tutmak anlamına gelir. Hapiste olan Kral,. Bu Komünistler, Kamyvnyst oldu! Dedi. Lou zaman geri kalanı Lou olduğu biriydi. Ama dini değildi. Birkaç grup vardır yükseldi edildi. Farah, oğlu çalmak eğer tasarlanmıştı Fikri Geliştirme,! Ama birbirlerine çağrı, herkes neden! Tutuklandı. Hatta Gül ve Daneshian, yürütülür. Inanç Aboozar ise, bir kişi son biriydi kadar kavun gözaltına alındı ​​denir!