Kim vize kaldırılması engelled

Küresel birlik, ülkeler arasındaki vizelerin kaldırılması mekanizmalardan biri, turistlerin daha kolay ve kültür alışverişini seyahat böylece gerçekleşecek. İran ve Türkiye örnekleri Tarih ülkeler arasında vizelerin kaldırılması, bunlar arasındaki çatışmayı önlemek olduğunu göstermiştir ve halkların dostluğu birlikte yaşıyor.

      Tüm fikri ve kültürel farklılıklara sahip, her zaman huzurlu sınırları olmuştur. Ve oradan da geniş ortak çıkarları, neden kültürel ve ekonomik değişim çok hangi asla veya faiz oranı savaşı, hakim olmadığı, etkili oldu. iki kültür veya seyahat gelen iki kişi, ne istediklerini hissetmek ve bu savaş ve kanla bunu sağlamak alamadım.

   Irak Türkiye'nin yanı sıra, kendi birliğine tanıklık İran ile birçok ortak çıkarları var. Bir vize kurulması başından itibaren yanlış olmuştur. Irak hacı hükümetinin 40 $ olması olduğunu, kurulur ve Irak hükümetinin 40 Euro herhangi Zadran arayan olmadığını, gelirlerin hükümetlere görünebilir!

Ama gerçek faiz uluslararası ilişkileri kısıtlamak için, biçimsel ve hükümet için iyi değil, daha ziyade bir sömürge konu olmasıdır. Ve değilse araçlar, düşman olmak. Örneğin, bir İran Kirmanşah Tahran gidiş, para ödemek zorunda değil! Ama küçük oraya: Necef veya Kerbela 40 € ödemek zorunda?

    Cevap para Irak'ı, çünkü o zaman İran'ın karşılık zorunda kalacak, geçmişte böyleydi! İran gibi, onlar diyordun doğru vize veya aranan bir vize, Irak savaşmak zorunda kalır vardır: Ve Irak halkının karşısında düşünce var çünkü yeterli değildi! Ama şimdi iki cumhurbaşkanı Neyse ki, bir ön anlaşma imzaladığını, mümkün Mayıs'ta kısa sürede uygulanacak

   Çünkü seyahat giderleri çok daha fazla büyük paralar, ödeme koşuluyla vize, ama bizim hükümetler insanların çanta almak istediğiniz herhangi bir gerekçe! Ve kendi gelir kaynağı ve bu kötüye bir sürü neden oldu! Yük ve fiyatının maliyetini: Bunlardan biri artmaktadır.

      Ben devleti görünce Çünkü kavmine merhamet etmez! Onlar düşündüm çünkü ve gelir elde onlardan istiyor, onlar da biletlerin aldı: neden olmadan 40 € ödeyen! Diğer ücretler de sebep olmaksızın ödenebilir. Seyahat ya da arabanın maliyeti Kerbela ve Necef değil, bir dolar işe, ama onlar İranlılar kaydı 4 hesabı: Ben tanık! Iraklılar için İran Meşhed ve Kum. 30 Tümen ayrı, ama, yüzden fazla Tümen oldu!

Bütün bu nefretin neden vize, bir sonucudur ve her iki tarafın da misilleme kendi fırsatları çalışıyorlardı. İran ve Irak'ta hem Hatta restoranlar yol, en kısa sürede egzotik seyahat haber olarak, büyük paralar talep edildi.

     Kısa bir hesaplama gösterileri, Kirmanşah bir İranlı yaşam bile Kerbela'ya yürüyerek gidebilir ve kolay gıdalar yemeye! Ve gerçekten de bir gün geçirmek için tipik, ama bu bir önce hareket etmek vardır, Irak hükümeti, 40 € ödemek! Ve onlarca İran hükümetine binlerce dolar. Ve bu adil değil.

  Hükümet, vizesiz aynı kendi kullanılan ülkeye yabancı döviz her yolcu için. Ve iş ve ticaret iflah oluşturun. Ve diğer taraftan, askeri harcamaların ve düşman azalır. 

چه کسی مانع لغو روادید است؟

یکی از مکانیزم های وحدت جهانی، لغو روادید بین کشورها است، تا گردشگران بتوانند راحت تر سفر کنند، و تبادل فرهنگی بیشتری صورت گیرد.  سابقه تاریخی نشان داده است که: لغو روادید بین کشورها ، از جنگ میان آن ها جلوگیری می کند، و ملت ها در نهایت دوستی باهم زندگی می کنند، که نمونه آن ایران و ترکیه است.

      با تمام اختلافات فکری و فرهنگی، همیشه مرزها در آرامش بوده است. و این امر از ان جهت موثر بوده، که تبادل زیاد فرهنگی و اقتصادی، باعث ایجاد منافع مشترک وسیعی شده، که هرگز به میزان و یا منافع جنگی، غلبه پیدا نمی کرد.  یعنی دو فرهنگ یا دو ملت از رفت و آمد ها، احساس می کردند هرانچه می خواهند، بدست می اورند و نیازی نیست که: با جنگ و خونریزی آن را تامین کنند.

   عراق نیز همچون ترکیه، دارای علایق مشترک زیادی با ایران است، که تاریخ وحدت آن ها را گواهی می دهد. لذا ایجاد روادید از ابتدا اشتباه بوده است . ممکن است در ظاهر برای: کسب در امد دولت ها چنین امری محقق شده باشد، یعنی اینکه دولت ایران از هر زائر عراقی 40 دلار بگیرد، و دولت عراق هم از هر زادر ایران 40یورو طلب کند!

اما واقعیت این است که این منافع صوری است، و برای دولت ها فایده ای ندارد، بلکه بیشتر یک امر استعماری، برای محدود سازی روابط بین المللی می باشد. و اگر نگوییم که با این وسیله، دشمن تراشی هم می شود. مثلا یک ایرانی برای رفتن: از تهران به کرمانشاه، پولی لازم نیست بپردازد! ولی کمی انطرف تر یعنی :تا نجف یا کربلا، باید 40 یورو پرداخت کند؟

    جواب این سوال را در گذشته اینطور می دادند: چون عراق این پول را می گیرد، پس ایران هم مجبور است مقابله به مثل کند! و البته کافی نبود زیرا، مردم عراق هم برعکس فکر می کردند: آن ها می گفتند چون ایران، حق ویزا یا روادید طلب می کند، عراق هم مجبور به مقابله است! ولی حالا که بحمدالله روسای جمهور دو کشور ، توافق اولیه را امضا کردند ، انشالله هرچه سریعتر اجرایی شود

   زیرا اخذ روادید به شرط پرداخت مبالغ هنگفت، که بسیار بیشتر از خرج سفر است، هیچ توجیهی جز این ندارد که: دولت ها می خواهند مردم یکدیگر را سر کیسه کنند! و از این ممر در امدی برای خود داشته باشند، و این امر باعث سو استفاده های زیادی می شد! یکی از این ها بالابردن: کرایه حمل و هزینه اقامت بود.

      زیرا وقتی می دیدند دولت، به مردم خود رحم نمی کند! و می خواهد از ان ها درامد کسب کند، آن ها هم کرایه ها را بالا می بردند، زیرا فکر می کردند: کسی که 40یورو بدون دلیل می پردازد! میتواند مبالغ دیگری را هم، بدون دلیل پرداخت کند.  بنده خود شاهد بودم که : هزینه سفر یا کرایه ماشین کربلا تا نجف، یک دلار هم نمی شد، ولی برای ایرانیان 4 دلار حساب می کردند! و درایران هم فاصله مشهد تا قم 30تومن بود، ولی  برای عراقی ها، بالاتر از صد تومن می گرفتند!

همه اینها نتیجه اخذ روادید بود، که منجر به کینه ورزی شده، و هر دو طرف سعی داشتند در: فرصت های مناسب آن را تلافی کنند. حتی رستوران های بین راهی، چه در ایران و چه درعراق، به محض اطلاع از مسافرت غیر بومی، مبالغ گزافی را طلب می کردند.

     یک محاسبه کوتاه نشان می دهد، یک ایرانی ساکن کرمانشاه ممکن است، حتی پیاده هم به کربلا برود، و ساده ترین غذاها را بخورد! و درواقع خرج روزانه معمولی داشته باشد، ولی همین شخص مجبور است قبل از حرکت، 40یورو به دولت عراق بدهد! و ده هزار تومان به دولت ایران. و این انصاف نیست.

  البته دولت ها استفاده خود را، بدون روادید هم می برند، زیرا هر مسافر برای خود، ارزی را وارد کشور می کند. و اشتغال ایجاد می شود و: تجارت رونق می گیرد. و از انسو هزینه های نظامی، و دشمنی کاهش پیدا می کند.