Küçə etirazları

Küçə protestosu bir vasitədir: digər media yoxdur. Amma bütün mediaya sahib olanlar bu cihazdan resept olaraq istifadə edirlər və ya: Əslində bu məsələdir. Buna görə, yalnız digər media vasitələrindən bəslənən istiqamətə yönəldilir. Belə ki, ilk günlərdə başqa şüarlar atarsa, o, əsas şüarlar atacaq. Bu baxımdan küçə etirazları iki kateqoriyaya bölünür: rəsmi icazələri var və ya yoxdur. Çoğunlukla etirazlar resmi bir niteliktedir ve hökumətin izni ilə: ya da hökumətin kendileri bunu yaratır, ancaq bunlardan bəziləri hökumətin icazəsi olmadan və hətta hökumət əleyhinəbomba ilə. Bu cür nümayiş böyümə və atalet baxımından fərqlidir: hökumət dövlətin həyatı vəmeyli ilə etiraz edir: populyarlığı birbaşa bağlıdır. Hər il bir əvvəlki ildən daha yaxşı olarsa, bu bir məşhurluq ancaq, əksinə, bu hökumətlərin populyarlıq bir azalma bir göstəricisidir. Bəşər Əsədin dəstəklənməsi üçün Suriya xalqının nümayişləri hər il daha da artarsa ​​artacaq: populyarlıq Türkiyədə və ya digər ölkələrdə olduğu kimi. Ancaq hökumət əleyhinə nümayişlər hər il artmaqdadır, nəticədə ilk şəkil, yəni anti-hökumət küçə gücləri artmaqdadır. Ancaq hər il aşağı düşsə, onda ümid etmək olmaz: yenə yüksəlmək. İranda küçə nümayişləri ola bilər: ilk növbədə, bir lonca, məsələn, hər gün banklardan pul almaq üçün küçələrdən birində toplanan bir qrup. Amma nəticədə onların əsas məqsədi yaxınlaşır: Məqsəd yalnız pul qazanmır, amma bu potensialı digər məqsədlər üçün istifadə etmək istəyirlər. Əvvəldən aydındır ki, bu banklarda pul ödəyərkən və dövlət tənzimləmələrinə diqqət etmədikləri zaman tələsik insanlar kreditor dövlət ola bilməzdilər. Nəticədə, zaman keçdikcə real kreditor azalacaq və başqaları başqa məqsədlər üçünəlavə olunacaq. Bu potensial insan nə sistem, nə də İslam haqqında xoşbəxt olmayan insanlardır. Onların əksəriyyəti xarici media tərəfindən maliyyələşdirilir, sponsorluq edir və yerləşdirilir. Bunu sübut etmək üçün bilmək kifayətdir: yol qəzalarının ölümünə etiraz etmirlər! Əksinə, bir şəxsin süni şəkildə, nümayiş şəhadətçisi və ya həbsdə olan bir insanı tanıtdırırlar. Bunlar üçün daha çox dəyər var: yüzlərlə daha çox insan və insanları yoxsulları və yoxsulları dəstəkləmək üçün deyil, sistemin devrilməsi üçün çıxdıqlarını göstərir. Buna görə də, yollardan biri, daxili işlər nazirinin tövsiyələridir ki, insanlar qeyri-qanuni nümayişlərdə iştirak etmirlər, çünki onlar istismar olunurlar. Əgər onlar iştirak etsələr, əslində eyni insanlardırlar: buna görə də onlar həbsdədirlər və ya digər cəzalar da tətbiq olunur. 1979-cu ildə siyasi həbsxanadan sərbəst buraxıldıqda imam Xomeyninin nümayişini elan etdi. Ayətullah Taleqani'nin evinə getdikdən sonra, bir təşkilat üzvlərindən birindən çox bayraq gətirdik, hər kəsə verdilər və sonra bir şəkil çəkdilər, yəni bu masanın arxasında olan bütün insanlar Bu təşkilatın üzvləri. Əlbəttə ki, insanların etiraz etmədikləri, hamısı yaxşılığa girdiklərini düşünürdülər. Bəhai və ya Vahhabilər kimi bir sıra iranlılar da mövcuddur, onlar ilə barışmaq üçün bir sistem yoxdur və onlar daima əsassız nümayişlərə daxil olmaq üçün hazırdırlar. İnsanlar bu mövzuda diqqətli olmalıdırlar.

 اعتراض های خیابانی

اعتراض حیابانی وسیله ای است: برای کسانی که رسانه دیگری ندارند. اما کسانی که همه رسانه ها را در اختیار دارند، استفاده از این وسیله یک دستور و یا: یک امر فرمایشی است. به همین جهت فقط در مسیری که: از رسانه های دیگر تغذیه می شود، هدایت می گردند. پس اگر در روز های اولیه شعار های دیگری مطرح کند، ولی به مرور به شعارهای اصلی می رسد. اعتراض های خیابانی از این منظر بر دو دسته هم تقسیم می شود: مجوز رسمی دارند یا ندارند. اغلب تظاهرات از نوع رسمی، و با اجازه دولت است و: یا دولت ها خود ایجاد کننده آن هستند، اما برخی از آنها هم بدون اجازه دولت ها، و حتی با شغار های ضد دولتی است. این نوع تظاهرات از نظر رشد و: میرایی متفاوت هستند: تظاهرات دولتی با عمر دولت و گرایش و: محبوبیت آن رابطه مستقیم دارد. اگر هر سال از سال قبل بهتر و بیشتر بود، نشان محبوبیت است ولی برعکس آن، نشان کاهش محبوبیت دولت ها است. پس تظاهرات مردم سوریه در حمایت از بشار اسد، اگر هرسال بیشتر شود نشان افزایش: محبوبیت او است همانطور در ترکیه یا سایر کشورها. اما تظاهرات ضد دولتی اگر هرسال بیشتر شود، نتیجه آن عکس اولی است، یعنی میتوان گفت نیروی خیابانی ضد دولتی، در حال افزایش است. اما اگر هرسال کمتر شد و بعد هم از بین رفت، نمی توان امیدوار بود که: دوباره بالا بیاید. تظاهرات خیابانی در ایران ممکن است: در ابتدا صنفی باشد، مثلا گروهی برای گرفتن پول خود از  بانکهای منحله، هر روز در یکی از خیابان ها تجمع کنند. اما نهایتا به هدف اصلی خود نزدیک: معلوم می شود هدف فقط گرفتن پول نیست، بلکه می خواهند از این پتانسیل، برای اهداف دیگری استفاده کنند. از ابتدا هم این امر روشن است: مردمیکه موقع پول گذاشتن در این بانکها، طمع کرده بودند و به مقررات دولتی اهمیت نمی دادند، نمی توانند از دولت طلبکار باشند.  لذا به مرور زمان افراد طلبکار واقعی، کم شده و افراد دیگری با اهداف دیگری، به آن اضافه می شوند. این افراد بالقوه کسانی هستند که: نه از نظام و نه از اسلام دل خوشی ندارند. غالب آنها هم بطور دائم از سوی رسانه های بیگانه، حمایت تبلیغاتی و از نظر سازمانی، حمایت مالی و موقعیتی می شوند. برای اثبات این موضوع کافی است بدانیم که: آنها به کشته های تصادفات خیابانیزیاد، اعتراضی نمی کنند! بلکه یک نفر را بطور مصنوعی، به عنوان شهید این تظاهرات، یا زندانی آن معرفی می کنند. این یک نفر برای آنها ارزش بالاتری از: صد ها نفر دیگر دارد و نشان می دهد: آنها برای انسانیت یا حمایت از فقرا و محرومین، بیرون نیامدند بلکه برای سرنگونی: نظام قدم به خیابان گذاشته اند. لذا یکی از راهها همان توصیه وزیر کشور است که می گوید: مردم در تظاهرات و تجمعات غیر قانونی شرکت نکنند، زیرا از شرکت آنان سوء استفاده می شود. و اگر شرکت کردند، درواقع جزو همان افراد هستند: لذا تابع موضوع دستگیری و یا: مجازات های دیگر هم می شوند. در سال 1357 که تازه از زندان سیاسی، آزاد شده بودم گفتند تظاهراتی: از سوی امام خمینی اعلام شده. وقتی به منزل ایت الله طالقانی رفتیم، که از آنجا شروع شود، یکی از اعضای یک سازمان، پرچم های زیادی از آن را آورده بود، و به همه میداد و بعد هم عکس می گرفت، یعنی اینکه همه افراد پشت سر و جلو این تابلو ها، عضو آن سازمان هستند. البته مردم هم اعتراضی نداشتند، تصور همه آن بود که درکار خیر وارد شده اند.  اکنون هم در ایران تعدادی وجود دارند که: مانند بهائیان یا وهابیت، که نظام سر سازش با آنان را ندارد، و آنها هم همیشه حاضرند در: هر تظاهرات غیرمحاز داخل شوند. لذا مردم باید مواظب اینها باشند.

Street protests

Street protest is a tool: for those who do not have other media. But those who have all the media have the use of this device as a recipe, or: It's a matter of fact. Therefore, it is guided only in the direction that is fed from other media. So, if he makes other slogans in the early days, he will go over to the main slogans. Street protests from this perspective are divided into two categories: they have official permissions or not. Often the protests are of an official nature, and with the permission of the government: either the governments themselves are creating it, but some of them are without government permission, and even with anti-government booms. This type of demonstration is different in terms of growth and inertia: government protests with the life of the state and the trend: its popularity is directly related. If it was better every year from the previous year, it's a popularity mark, but on the contrary, it's a sign of a decline in the popularity of governments. So the Syrian people's demonstrations in support of Bashar al-Assad will increase if he gets more and more every year: his popularity is as in Turkey or other countries. But anti-government demonstrations are increasing every year, the result is the first picture, that is, the anti-government street force is on the rise. But if it went down every year, then it would not be possible to hope: to rise again. The street protests in Iran may be: at first, a guild, for example, a group gathered in one of the streets every day to get their money from the bankers. But ultimately close to their main goal: It turns out that the goal is not just getting money, but they want to use this potential for other purposes. From the beginning, it is also clear: people who were greedy when they were paying money in these banks and did not care about government regulations cannot be a creditor state. As a result, as time goes by, the real creditor will be reduced and others will be added for other purposes. These potential people are those who are happy about neither the system nor Islam. Most of them are permanently sponsored and sponsored by foreign media, sponsoring and positioning. To prove this, it's enough to know: They do not protest the deaths of the road accidents! Rather, they introduce a person artificially, as a martyr of the demonstration, or his imprisoned person. This one has a higher value for them: hundreds more and they show that they did not come out for humanity or for the support of the poor and the poor, but for the overthrow of the system. They stepped into the street. Therefore, one of the ways is the same recommendation of the interior minister that people do not participate in unlawful demonstrations because they are being abused. And if they participated, they are in fact the same people: so they are subject to the arrest, or: the other penalties also apply. In 1979, when I was just released from the political prison, they said a demonstration was announced by Imam Khomeini. When we went to the house of Ayatullah Taleqani, starting from there, one of the members of an organization brought a lot of flags from it, gave it to everyone, and then took a picture, that is, all the people behind this tableau Are members of that organization. Of course, people did not have a protest; they all imagined that they had entered into a good deed. There are now also a number of Iranians, such as the Baha'is or Wahhabis, who do not have a system for reconciliation with them, and they are always ready to enter any unwarranted demonstrations. So people should be careful about it.

مظاهرات الشوارع

احتجاج الشارع هو أداة: لأولئک الذین لیس لدیهم وسائل الإعلام الأخرى. ولکن أولئک الذین لدیهم جمیع وسائل الإعلام لدیها استخدام هذا الجهاز وصفة، أو: انها حقیقة واقعة. ولذلک، فإنه یسترشد فقط فی الاتجاه الذی یتم تغذیة من وسائل الإعلام الأخرى. لذلک، إذا کان یجعل شعارات أخرى فی الأیام الأولى، وقال انه سوف یذهب إلى الشعارات الرئیسیة. وتنقسم احتجاجات الشوارع من هذا المنظور إلى فئتین: لدیهم أذونات رسمیة أم لا. وکثیرا ما تکون الاحتجاجات ذات طابع رسمی، وبإذن من الحکومة: إما الحکومات نفسها تقوم بإنشائها، ولکن بعضهم لا یحصل على إذن من الحکومة، وحتى مع ازدهار مناهض للحکومة. هذا النوع من المظاهرة یختلف من حیث النمو والقصور الذاتی: الاحتجاجات الحکومیة مع حیاة الدولة والاتجاه: شعبیتها ترتبط مباشرة. إذا کان کل عام أفضل من العام السابق، فإنه علامة شعبیة، ولکن على العکس من ذلک، انها علامة على انخفاض فی شعبیة الحکومات. وبالتالی فإن التظاهرات الشعبیة السوریة التی تدعم بشار الأسد ستزداد إذا ما تزایدت فی کل عام: شعبیته کما هو الحال فی ترکیا أو فی بلدان أخرى. لکن المظاهرات المناهضة للحکومة تتزاید کل عام، والنتیجة هی الصورة الأولى، أی أن قوة الشوارع المناهضة للحکومة آخذة فی الارتفاع. ولکن إذا انخفض کل عام، فلن یکون من الممکن أن نأمل: أن نرتفع مرة أخرى. الاحتجاجات فی الشوارع فی إیران قد تکون: فی البدایة، نقابة، على سبیل المثال، مجموعة تجمعوا فی أحد الشوارع کل یوم للحصول على أموالهم من المصرفیین. ولکن فی نهایة المطاف قریبة من هدفهم الرئیسی: اتضح أن الهدف لیس مجرد الحصول على المال، ولکنهم یریدون استخدام هذه الإمکانات لأغراض أخرى. منذ البدایة، فمن الواضح أیضا: أن الناس الذین کانوا الجشع عندما کانوا یدفعون المال فی هذه البنوک ولا یهتمون اللوائح الحکومیة لا یمکن أن تکون دولة الدائنین. ونتیجة لذلک، مع مرور الوقت، سیتم تخفیض الدائن الحقیقی وسیتم إضافة غیرها لأغراض أخرى. هؤلاء الناس المحتملین هم الذین لیسوا سعداء عن النظام ولا الإسلام. معظمهم برعایة دائمة ورعایة وسائل الإعلام الأجنبیة، ورعایة وتحدید المواقع. لإثبات ذلک، یکفی أن تعرف: أنها لا تحتج على وفاة حوادث الطرق! وبدلا من ذلک، فإنها تعرض شخصا مصطنعا، کشهید للمظاهرة، أو لشخصه المسجون. وهذا له قیمة أعلى بالنسبة لهم: مئات أخرى، ویظهرون أنهم لم یخرجوا للبشریة أو لدعم الفقراء والفقراء، ولکن للإطاحة بالنظام، ودخلوا إلى الشارع. ولذلک، فإن إحدى الطرق هی نفس توصیة وزیر الداخلیة بأن الناس لا یشارکون فی مظاهرات غیر قانونیة لأنهم یتعرضون لسوء المعاملة. وإذا شارکوا، فإنهم فی الواقع هم نفس الأشخاص: لذلک یخضعون للاعتقال، أو: تطبق العقوبات الأخرى أیضا. فی عام 1979، عندما أفرجت للتو عن السجن السیاسی، قالوا إن الإمام الخمینی أعلن مظاهرة. عندما ذهبنا إلى بیت آیة الله الطلقانی، بدءا من هناک، جلب أحد أعضاء المنظمة الکثیر من الأعلام منه، أعطاه للجمیع، ثم أخذ صورة، أی کل الناس وراء هذه الطاولة هم أعضاء فی تلک المنظمة. وبطبیعة الحال، لم یکن الناس لدیهم احتجاج، کانوا جمیعا یتصور أنهم دخلوا فی عمل جید. وهناک الآن عدد من الإیرانیین، مثل البهائیین أو الوهابیین الذین لیس لدیهم نظام للمصالحة معهم، وهم دائما على استعداد للدخول فی أی مظاهرات لا مبرر لها. لذلک یجب أن یکون الناس حذرین حیال ذلک.