مشکلات کشور، به دست چه کسی حل می شود؟

 Ölkənin problemlərini kim həll edə bilər?

31. Kharazmi Festivalı Başçısı Dr. Ruhani, "ölkənin problemləri elm adamları tərəfindən həll edilməlidir" dedi. Dr. Axundi mühəndis günündə: "Cəmiyyətimiz ictimai olaraq düşür" dedi. Qeyd etmək lazımdır ki, cəmiyyətdə problemlər və ya məsələlər universaldır. Çünki insanlar idealistdirlər və status-kvo ilə razılaşmırlar. Status-kvo daha yaxşıdır, insanların idealları daha yüksəkdir. Və bu təşkilati və fərdi mükəmməllikdir. Ancaq mükəmməllik status-kvonun düşmənçiliyini mütləq yerinəyetirir? Və ya mövcud vəziyyəti qəbul edərək əldə edilə bilər. Və ya mövcud vəziyyətdən məmnun ola bilərsiniz, amma bu da yaxşılaşdırma mövzusunda narahatlıq doğururdu. Beləliklə, xalqlar status-kvo ilə düşmənçilik ruhunu tapdılar. Bu onları çətinləşdirdi. Bəzi təəssüratlar status-kvonu qeyd edir. İslam baxımından, keçmişdə və ya gələcəkdə insan həqiqətini aşdığından çox düşünülmüşdür. Keçmişdən, indiki və gələcək arasında reallıq yalnız mövcuddur. Bu, içində vəiçindən sıyrılmalı, gələcək qurulmalı və keçmiş səhvlərdən tövbə edilməlidir. Beləliklə, Allah hər gün düşünür və ona cəlb edilməli olan yeni bir həyatdır. Xüsusilədə bunlardan üçü ilahi tərifdir, lakin məcburi deyildir. Yəni insanlar dəyişə və ya inkar edə bilər, amma daha yaxşı olduğunu qəbul edə bilərlər. İmam Hüseyn son dua içində dua etdi: Allah! Məni tərifləyən vəziyyətdən razıyam. Bədii ifadədə! Mənim üçün yazdığınız bu ssenari ilə razı qalıram və bunu etməyə çalışıram. Bunuən yaxşı şəkildə həyata keçirmişəm. Buna görə də, insanların problemlərini həll etmək üçün gözləntilərin həddi azaldılmalıdır. Bu fərqlidir. Bu idrak və gözləntilərin nəticəsidir ki, köhnə işlə məşğul, pul qazanır və gələcəyini təmin edir. Amma ikincisi işsizdir və axtarır: xəzinənin imkanları və nəticədə: onlar səhv yollara çəkilə bilər. Sosial problemlər: dehidrasyon eyni. İnsanlar susuzlaşdırma və adlandırılan atıklara uyğunlaşsalar, su planlaması daha asan olur. Hər kəs özü haqqında düşünür vəhədəfə daha sürətli çatmaq istəyirsə, o, bütün qaydaları pozacaq! Lakin yol qaydalarının yüngül və daha az çirkləndirici olduğunu bilmək lazımdır. Və elm adamları problemin həlli yollarını tapmaqdan xoşbəxtdirlər.

 مشکلات کشور، به دست چه کسی حل می شود؟

دکتر روحانی رئیس جمهور، در سی و یکمین جشنواره خوارزمی گفت: «مشکلات کشور باید به دست دانشمندان حل شود». دکتر آخوندی هم در روز مهندس گفت: «جامعه ما در حال زوال اجتماعی است». باید دانست: مشکلات یا مسائل در جامعه، امری همگانی است. زیرا انسان ها آرمانگرا هستند و: به وضع موجود رضایت نمی دهند. هرچه وضع موجود هرچه بهتر شود، آرمان انسان ها از آن بالاتر قرار دارد. و این همان تعالی سازمانی یا فردی است. اما آیا تعالی جویی، الزاما با دشمنی وضع موجود نحقق می پذیرد؟ یا میتوان با قبول وضع موجود هم، به نعالی رسید. یعنی آیا ما باید همیشه از وضع موجود: شکایت کنیم و در یک دور باطل، خود را اسیر کنیم و: به وضع موجود بدبین بود و اصلا با آن آشتی نکرد. یا اینکه میتوان از وضع موجود، راضی بود ولی برای بهتر شدن هم دغدغه داشت. متاسفانه دموکراسی و مدرنیته، به دلیل وجود تبلیغات انتخاباتی، سعی کرده که مردم را، دشمن وضع موجود به بار آورد یعنی: سطح توقعات مردم را به صورت: خیال انگیزی نامحدود تعریف کرده و: بر آن تبلیغ نموده اند. لذا مردم، روحیه دشمنی با وضعیت موجود را پیدا کرده اند. همین امر مشکلات آنها را بیشتر کرده است. در حالیکه در اسلام، یک هارمونی بین گذشته، حال و آینده  تعریف شده: به نحوی که از گذشته بسیار دور یعنی ازل، تا به آینده بسیار دور یعنی ابد، را بصورت دوستانه و: به دنبال هم تعریف می کند. برخی برداشت ها، برجسته کردن وضع موجود است. مثلا خیام می گوید: ازدیروز که گذشت هیچ از او یاد نکن، فردا که نیامده فریاد مکن، بر نیامده و گذشته بنیاد نکن، حالی خوش باش و عمر بر باد نکن. از نظر اسلامی، اندیشه زیاد در گذشته و یا آینده نفی شده، زیرا انسان را از واقعیت ها دور می کند. بین گذشته و حال و آینده، واقعیت فقط حال است.  باید در حال، غوطه ور شد و از بین آن، آینده را ساخت و از اشتباهات گذشته توبه کرد. لذا هر روز خدا، زندگی جدیدی است که باید: برای آن فکر کرد و به آن مشغول شد. مخصوصا اینکه همه این سه حالت، بعنوان مشیت الهی برای مردم تعیین شده، ولی اجباری نیست. یعنی بشر میتواند آن را تغییر دهد یا نپذیرد ولی بپذیرد بهتر است. اولیا خدا وضعیت فعلی را قبول می کردند، و از آن به رضا تعبیر می کردند، معتقد بودند رضایت دادن به وضع موجود، وسیله ای برای بازسازی آینده بهتر است. امام حسین ع، دعایش در آخرین رمق این بود که:(الهی رضا بقضائک) خداوند! به این وضع که برای من تقدیر کردی، راضی هستم. به عبارت هنری! به این سناریو که برای من نوشتی، رضایت دارم و سعی می کنم: آن را به بهترین وضع آن را اجرا کرده باشم. لذا برای رفع مشکلات مردم، باید آستانه توقعات را پایین آورد. مثلا وقتی جوان به حقوق کارمندی راضی باشد، کار خود را بخوبی انجام دهد، با جوانی که آن را حقیر می داند، و دنبال پول قلمبه است! فرق دارد. نتیجه این برداشت ها و توقعات این است که: اولی مشغول به کار است، درآمد دارد و آینده خود را می سازد. ولی دومی بیکار می ماند و دنبال: فرصت های گنج یابی است و نهایتا: ممکن است به راههای خلاف کشیده شود. مشکلات اجتماعی مانند: کم آبی هم همینطور است. اگر مردم خود را با وضع کم آبی، تطبیق دهند و به اصطلاح اسراف نکنند، برنامه ریزی برای مصرف آب هم راحت تر می شود. وقتی هرکس درفکر خود باشد، و بخواهد سریعتر به مقصد برسد، همه مقررات را زیر پا می گذارد! ولی باید بداند با رعایت قوانین، ترافیک سبک تر و: آلودگی هوا کمتر می شود. و دانشمندان هم با آسودگی به دنبال راههای: جدید حل مسئله می روند.

Who can solve the problems of the country?

Dr. Rouhani, President of the 31st Kharazmi Festival, said: "The problems of the country should be solved by the scientists." Dr. Akhundi said on the engineer's day: "Our society is falling socially." It should be noted: problems or issues in society are universal. Because humans are idealistic and: they are not satisfied with the status quo. The better the status quo, the ideals of humans are higher. And this is the organizational or individual excellence. But does excellence necessarily fulfill the hostility of the status quo? Or it can be achieved by accepting the current situation. That is, do we have to always complain of the status quo: we must capture ourselves in a vicious circle: it was pessimistic and did not reconcile it at all. Or you could be satisfied with the current situation, but it was also a matter of concern for improvement. Unfortunately, democracy and modernity, because of electoral propaganda, have tried to make the people, the enemy, the status quo, namely: the level of expectations of the people in the form of: an unimaginable fantasy and define it. So the people have found the spirit of hostility with the status quo. This has made them more difficult. While in Islam, there is a harmony between the past, the present and the future: in a way that it defines from a very far past, from eternity, to a far future, forever, in a friendly and: looking for. Some impressions highlight the status quo. For example, Khayyam says: Do not remember anything since he passed, tomorrow he did not come to shout, do not come back and do not build the past, be good and do not be afraid. From Islamic point of view, much thought has been neglected in the past or the future because it transcends human reality. Between past and present and future, reality is only present. It must be dipped in and out of it, build the future and repent of past mistakes. So every day, God is a new life to which he must think and engage in it. Especially since all three of these are designated as divine providence, but not obligatory. That is, human beings can change or deny it, but accept that it is better. Dear God, they accepted the current situation, and they interpreted it as Reza, believing that satisfaction with the status quo would be a means to rebuild the future. Imam Hussein, your prayer at the last rush was:  Allah! I am pleased with the situation you commended me. In the artistic expression! I am satisfied with this scenario that you have written for me, and I try to: I have implemented it to its best. Therefore, in order to solve the problems of people, the threshold of expectations must be lowered. For example, when the young is satisfied with the worker's rights, he does his job well, with a young man who knows it, and is looking for a piece of money! It is different. The result of these perceptions and expectations is that the former is busy working, making money and making his future. But the latter is unemployed and looking for: the opportunities of treasure, and ultimately: they may be drawn to the wrong ways. Social problems like: dehydration is the same. If people adapt themselves to dehydration and so-called waste, water planning becomes easier. When everyone thinks about himself, and wants to reach the destination faster, he will break all the rules! But it should be aware that traffic rules are lighter and less polluting. And scientists are happy to find ways to solve the problem.

من یستطیع حل مشاکل البلاد؟

وقال الدکتور روحانی، رئیس مهرجان خرازمی الحادی والثلاثین: "یجب حل مشاکل البلاد من قبل العلماء". وقال الدکتور أخوندی فی یوم المهندس: "مجتمعنا ینخفض ​​اجتماعیا". وتجدر الإشارة إلى أن المشاکل أو القضایا فی المجتمع عالمیة. لأن البشر هی مثالیة و: أنهم غیر راضین عن الوضع الراهن. کلما کان الوضع الراهن أفضل، فإن المثل العلیا للبشر أعلى. وهذا هو التمیز التنظیمی أو الفردی. ولکن هل التفوق یفی بالضرورة بعداء الوضع الراهن؟ أو یمکن تحقیقه بقبول الوضع الحالی. وهذا یعنی أنه یجب علینا أن نشکو دائما من الوضع الراهن: یجب أن نأخذ أنفسنا فی حلقة مفرغة: فهو متشائم ولم یوفق معه على الإطلاق. أو یمکن أن یکون راضیا عن الوضع الراهن، ولکنه کان أیضا مسألة مثیرة للقلق للتحسین. وللأسف، حاولت الدیمقراطیة والحداثة، بسبب الدعایة الانتخابیة، أن تجعل الشعب والعدو الوضع الراهن، أی مستوى توقعات الشعب فی شکل خیال لا یمکن تصوره وتحدیده. لذلک فقد وجد الناس روح العداء مع الوضع الراهن. وهذا جعلها أکثر صعوبة. بینما فی الإسلام، هناک انسجام بین الماضی والحاضر والمستقبل: بطریقة تعرف من الماضی البعید جدا، من الأبد، إلى مستقبل بعید، إلى الأبد، فی ودیة و: تبحث عنه. تسلط بعض مرات الظهور الضوء على الوضع الراهن. على سبیل المثال، یقول خیام: لا أتذکر أی شیء منذ أن مر، وغدا انه لن یبکی، لا تأتی وبناء الماضی، تکون جیدة ولا تخافوا. من وجهة نظر إسلامیة، تم تجاهل الکثیر من الفکر فی الماضی أو فی المستقبل، لأنه یتجاوز الإنسان من الواقع. بین الواقع والحاضر والمستقبل، الواقع موجود فقط. یجب أن تکون مغموسة فی والخروج منه، وبناء المستقبل وتوبة من أخطاء الماضی. لذلک کل یوم، الله هو حیاة جدیدة التی یجب أن یفکر والانخراط فیه. خاصة وأن کل ثلاثة من هذه هی العنایة الإلهیة، ولکن لیس إلزامیا. أی أن البشر یستطیعون تغییرها أو إنکارها، ولکنهم یقبلون أنها أفضل. عزیزی الله، قبلوا الوضع الحالی، وفسروه على أنه رضا، معتقدین أن الارتیاح للوضع الراهن سیکون وسیلة لإعادة بناء المستقبل. الإمام الحسین، الصلاة فی الاندفاع الأخیر کان: الله! أنا مسرور مع الوضع الذی أثنى لی. فی التعبیر الفنی! أنا راض عن هذا السیناریو الذی کنت قد کتبت بالنسبة لی، وأنا أحاول: لقد نفذت ذلک إلى أفضل حالاتها. لذلک، من أجل حل مشاکل الناس، یجب خفض عتبة التوقعات. على سبیل المثال، عندما یکون الشاب راضیا عن حقوق العامل، یقوم بعمله بشکل جید، مع شاب یعرف ذلک، ویبحث عن قطعة من المال! وهو مختلف. نتیجة هذه التصورات والتوقعات هی أن الأول مشغول العمل، کسب المال وجعل مستقبله. ولکن هذا الأخیر عاطل عن العمل ویبحث عن: فرص الکنز، وفی نهایة المطاف: قد یتم استخلاصها إلى الطرق الخاطئة. المشاکل الاجتماعیة مثل: الجفاف هو نفسه. إذا کان الناس یتکیفون مع الجفاف وما یسمى بالنفایات، یصبح تخطیط المیاه أسهل. عندما یفکر الجمیع عن نفسه، ویرید الوصول إلى الوجهة بشکل أسرع، وقال انه سیتم کسر جمیع القواعد! ولکن یجب أن یکون على علم بأن قواعد المرور أخف وزنا وأقل تلویثا. والعلماء سعداء لایجاد سبل لحل المشکلة.