Sons brasileiros, esse tempo deve ser ouvido

صدای برزیلی ها، این بار باید شنیده شود.

مردم برزیل، سال هاست که زیر چکمه های بلند نظامیان، جان شان به لب رسیده. تاکنون به احترام فوتبال، چیزی نگفته اند. ولی این بار، با صدای پای فوتبالیست های ایرانی، جرات پیدا کردند تا :اعتراض نمایند. امید آن ها این است که: این بار صدایشان شنیده شود. مباد که ایران، برای بازی بی سروصدا ،این خواست آنان را نادیده بگیرد. زیرا که انقلاب، فقط مخصوص یک سرزمین، یا یک ملت نیست. همه ملت های تحت ستم، باید بپا خیزند،اکنون که بپا خواسته اند، نباید بنشینند. باید که تا حصول پیروزی نهایی، ادامه دهند. اینهمه سال برای فوتبال، همه چیز خود را قربانی کردند، از ظلم و ستم چیزی نگفتند، ولی به کجا رسیدند؟ هر روز سایه فوتبال بر سر آنان، سنگین تر ، وضع زندگی آنان، بدتر شد. فساد و تبعیض ،هر روز بیشتر شد. فاسدان از علاقه مردم به فوتبال، سوء استفاده کردند. حتی قهرمانان فوتبال برزیل هم، این را میدانند،و فهمیدند تا بحال، در خواب خرگوشی بوده اند. و باید که یک روز، بیدار شوند. حقایق را ببینند. و به مردم خود حق بدهند.

Brazilian sounds, this time should be heard.

The people of Brazil for many years under military boots up, their lives have to face. So far as regards football, have not. But this time, the Iranian footballer's footsteps, they dare: to protest. It is hoped that this time their voices heard. The origins of Iran, to play quietly ignore their demands. Since the Revolution, only a country, not a nation. All oppressed people should rise up, now have risen, not sit. To achieve the final victory of must-carry. For many years, football was everything to victims of oppression say something, but where are they? Every day shadows over their football, heavier, their living situation, worse. Corruption and discrimination every day more. Corrupt people are interested in football, they abuse. Even Brazilian football champions, know it, and understood so far, have been in asleep. And should one day be awakened. See the facts. And the right of people to self.

الأصوات البرازیلی، یجب أن یسمع هذا الوقت.

شعب البرازیل لسنوات عدیدة تحت الأحذیة العسکریة حتى، حیاتهم لوجه. حتى الآن فیما یتعلق کرة القدم، لم تفعل ذلک. ولکن هذه المرة، خطى لاعب کرة القدم الإیرانیة، فإنها یجرؤ: للاحتجاج. ومن المؤمل أن هذه المرة سمعت أصواتهم. أصول إیران، للعب بهدوء تجاهل مطالبهم. منذ الثورة، فقط بلد، ولیس أمة. کل الشعوب المضطهدة ینبغی أن ترتفع، والآن قد ارتفعت، ولیس الجلوس. لتحقیق النصر النهائی لا بد من حملها. لسنوات عدیدة، کانت کرة القدم کل شیء لضحایا القمع أقول شیئا، ولکن أین هم؟ کل یوم الظلال أکثر من کرة القدم، وأثقل، والحالة المعیشیة، وأسوأ. الفساد والتمییز کل یوم أکثر. الناس مهتمون الفاسدة فی کرة القدم، ما اساءوا. حتى بطل کرة القدم البرازیلی، یعرفون ذلک، ویفهم حتى الآن، وقد تم فی النوم. وینبغی أن استیقظ یوما واحدا. رؤیة الحقائق. وحق الناس فی تقریر المصیر.

Sons brasileiros, esse tempo deve ser ouvido.

O povo do Brasil por muitos anos sob as botas militares para cima, suas vidas têm de enfrentar. Até agora, no que se refere futebol, não tem. Mas desta vez, os passos do jogador de futebol iraniano, se atrevem: para protestar. Espera-se que desta vez as suas vozes sejam ouvidas. As origens do Irã, para jogar tranquilamente ignorar suas demandas. Desde a Revolução, apenas um país, não uma nação. Todos os povos oprimidos devem subir, agora subiram, não sentado. Para alcançar a vitória final do must carry. Por muitos anos, o futebol era tudo para vítimas da opressão dizer algo, mas onde estão eles? Todos os dias sombras sobre o seu futebol, mais pesado, a sua situação de vida, pior. A corrupção ea discriminação cada dia mais. Pessoas corruptas estão interessados ​​em futebol, eles abusam. Mesmo campeões do futebol brasileiro, sabe disso, e entendido até agora, têm sido dormindo. E se um dia ser despertado. Veja os fatos. E o direito dos povos à auto.