با زینت و تفاخر و تجملات، نمی توان حامی گفتار رهبری بود.

تفاخر ضد اقتصاد مقاومتی

در سه مقاله گذشته، بازی کودکان ، نوجوانان و جوانان را بررسی کردیم و: اکنون به بازی بزرگترها می پردازیم. زیرا بزرگترها برخلاف تصور ما، بازی و زندگی را باهم اشتباه می گیرند! مثلا کسی که قمار می کند، زندگی اش را بر سر بازی، از دست می دهد! یا سران آمریکا که اکثرا گیمر های معروف بوده اند، فکر میکنند که سیاست هم یک نوع بازی است و: همانطور که در بازی های رایانه ای، به راحتی آدم می کشند، الان در سیاست هم باید این کار را بکنند.

میتوان گفت انسان های دو یا چند شخصیتی، در بزرگی بهتر زندگی می کنند. زیرا که به موقع بازی می کنند و: به موقع هم کار انجام می دهند. وقتی وارد بازی می شوند، کار و زندگی را فراموش می کنند و:هنگامی که وارد کار و زندگی می شوند، بازی را فراموش می کنند. یعنی کودک درون خود را کنترل می کنند، فقط موقعی به او اجازه شیطنت می دهند که: ضرری برای زندگی نداشته باشد.

  اما آن هایی که روحیه یکنواخت و تک شخصیتی دارند، زندگی را یک بازی می بینند یا: در بازی زندگی خود را هم می گذارند. ما بسیار می شنویم که سیاست مداران کهنه کار هم، گاهی زندگی را بازی می دانند. حتی سیاست را بازی می دانند! و می گویند قاعده بازی باید رعایت شود. مهره چینی ، خواندن ذهن طرف و اصطلاحات مشابه، ورد زبان آن ها است و: دائما در فکر مات کردن حریف هستند و: جالب است که باخت خود را نمی پذیرند!

  البته تعبیر آن ها این است که: احساسات را در خود کشته اند و از بیرون به حوادث نگاه می کنند! و تصمیمات منطقی می گیرند. اما دروغ آن ها موقعی آشکار می شود که: خودشان می بازند و یا ضرر می بینند. یعنی منطق بازی برای آن ها، تا موقعی قابل قبول است که: همیشه برنده بازی باشند و: اصلا بازی دانستن زندگی برای آن است که: بتوانند همیشه برنده باشند . اما موقع باخت عصبانی می شوند و: به همه کار دست می زنند و: دیگر منطق برای آن ها بی معنی می شود.

زیرا منطق بازی می گوید: بازی باید در شرایط مساوی باشد. و شانس برد و باخت آن پنجاه درصد باشد. مثل بازی دربی در فوتبال. در این حالت، هرچند مساوی شدن خوب است ولی، باز هم آن ها را و طرفداران آن ها را عصبی می کند. بنابر این بقیه بازی ها، بازی حساب نمی شوند! زیرا تقریبا نتیجه از قبل معلوم است. بازی استقلال با مس کرمان یا پیروزی با صبای قم، یک بازی نیست بلکه زنگ تفریح یا آمادگی جسمی محسوب می شود.

   البته مربیان تیم های قدر، برای اینکه کمی منطق بازی را حفظ کرده باشند، سعی می کنند از تیم های دست دوم یا: نفرات تازه کار تر استفاده کنند تا: شرایط ریسک بازی را بالا ببرند. اما در هرصورت همه میدانند که این بازی ها، ریسک فری، است و اصلا برای آن حساب باز نمی کنند و: فقط برای امتیاز گیری می روند.

   بنا بر این زندگی و بازی در این جا ها، با هم مخلوط می شود بطوریکه: نمی توان آن ها را از هم تفکیک کرد. بازی حرفه ای مفهوم حد بالای این مغالطه است. زیرا بازیکن به مرحله ای می رسد که: بازی تمام زندگی او را در بر می گیرد. این مغالطه ها در عالم سیاست و مدیریت هم به وجود می آید.

مثلا یک کمپ ترک اعتیاد را در نظر بگیرید، هدف از ایجاد آن: باز گرداندن معتادان به دامان زندگی اعلام می شود. اما هرچه موسسین منتظر می مانند، از معتادان مزبور خبری نمی شود! اجاره محل، خرج زندگی و: نبود در آمد، کار را پیچیده می کند. زیرا همان مدیران بهتر از هرکسی می دانند که: معتادان پولی برای خرج در مان ندارند! و بعد از درمان هم، شغلی برای ایجاد در آمد به دست نمی آورند. بنابر این تکیه بر این درآمد اصلا منطقی نیست.

    در اقتصاد هم همینطور است: صحبت از اقتصاد مقاومتی است. اقتصاد مقاومتی نگرشی به درون دارد، یعنی مانند گاندی باید دوحالت کلی را رعایت کرد : مصرف به حداقل برسد و: حداقل مصرف هم تولید خود باشد! مانند بزی که گاندی انتخاب کرده بود. هم شیر می دهد و: هم پشم او برای لباس مناسب است.

     اما چه کسی این را زندگی می داند و:چه کسی آن را بازی؟ بطور قطع کسی آن را واقعی میداند که: مانند گاندی همه مصارف خود را تغییر دهد،مثلا مثل پشت کنکوری ها، موهای سر خود را بتراشد! پس اگر کسی صحبت زیبا کرد ولی، در مصرف خود تغییری نداد، اقتصاد مقاومتی برای او یک بازی است! و فقط می خواهد طرف بازی را مات کند. اما اگر به رهبر و مقتدای خود اقتدا کرد و: از رانت ها و در آمد های میلیونی سوء استفاده نکرد، آنوقت حمایت او واقعی خواهد بود. وگرنه با زینت و تفاخر و تجملات، نمی توان حامی گفتار رهبری بود

 Résistance contre l'orgueil économique

Dans les trois articles précédents , des jeux pour les enfants, les adolescents et les jeunes gens regardaient et maintenant le jeu plus grand . Contrairement aux adultes , parce que nous pensons , jouer et vivre ensemble sont faux! Par exemple , quelqu'un qui a joué sa vie sur un jeu , perd ! Ou les dirigeants américains ont connu que la plupart des joueurs pensent que la politique est un jeu joué : Comme les jeux informatiques , facilement, tuer des gens , je dois faire de la politique .

On peut dire de deux ou plus de personnalité , de mieux vivre ensemble. Depuis le début de la lecture et de faire le travail à temps. Quand ils entrent en jeu , le travail et la vie et ils oublient : Lors de l'importation vivent et travaillent , ils oublient ce match. Cela peut contrôler votre enfant intérieur , seul vilain quand ils lui permettent qu'il n'y a pas de mal dans la vie .

  Mais c'est ce même esprit et de la personnalité de celui qui voit la vie comme un jeu ou dans le jeu sur votre vie . Nous entendons dire que beaucoup de politiciens chevronnés , trop , parfois ils jouent en direct . Même envisager de faire de la politique ! Et ils domineront le match. Perles de porcelaine , la lecture des esprits et des expressions similaires , mot , c'est qu'ils constamment étonner adversaires pensent : Il est intéressant que leurs pertes ne seront pas accepter !

  L'interprétation est que les sentiments sont tués dans des accidents Regardez! Et les décisions sont raisonnables . Mais un mensonge quand il est clair qu'ils voient perdre ou de dommages. La logique de jeu à lui , quand il est admis qu'ils gagnent toujours : je sais que la vie est un jeu qui peut toujours être gagné . Mais lorsque les pertes sont en colère : ils font tout le travail : une autre raison pour eux d'être dénuée de sens .

Parce que la logique du jeu dit que le jeu devrait être mis sur un pied d'égalité . C'est une chance de gagner ou de perdre cinquante pour cent . Comme un jeu de football derby . Dans ce cas , cependant, être aussi bon , mais , encore une fois , leurs fans et de les rendre nerveux . Donc, le reste des jeux , ne comptent pas ! Il est presque une fatalité . Saba Qom mes indépendance ou de gagner le jeu , pas un jeu ou un logement est la condition physique .

   Cependant, comme les entraîneurs , sont maintenues pour si peu jeu de logique , cherchent à atteindre la deuxième équipe : les membres les plus novices d'utiliser : prendre une grande partie du risque . Mais en tout cas tout le monde sait que ce jeu , sans risque , et ne représentent pas du tout et juste aller pour le privilège .

   Donc , vivre et jouer ici , le mélange est donc : il ne peut pas être distingué de l'autre . Le niveau élevé de la notion de jeu professionnel est une illusion. Le joueur atteint le stade qui consiste à jouer toute sa vie . Cette erreur se produit à la fois dans le monde de la politique et de l'administration .

Par exemple , envisager un retrait de camp , le but de sa création : le retour de la vie sera annoncé toxicomanes tour . Mais les fondateurs de patienter , le médicament n'est pas des nouvelles ! Location dépenses et la vie : aucun revenu , est une tâche complexe . Parce que les gestionnaires savent mieux que quiconque que les toxicomanes n'ont pas l'argent à dépenser sur nous ! Et après le traitement , ont été la réalisation de la création d'emplois . Par conséquent, il n'est pas sage de compter sur ce revenu .

    L'économie trop parle la force de l' économie . Examen de la solidité de l'économie , c'est à dire , dans ce cas, le général doit suivre la consommation Gandhi est réduite ou au moins leur production prend du temps ! Gandhi a été choisi comme la chèvre . Le lion fait : Le costume de laine est la sienne.

     Mais qui sait , et la vie qui a joué ? Personne ne sait vraiment avec certitude J'aime Gandhi de changer toutes vos dépenses , telles que l'examen d'entrée , les cheveux sur la tête b couvreur ! Tellement agréable de parler à quelqu'un , mais dans son utilisation n'a pas changé la force de l'économie , il s'agit d'un jeu ! Et sera lisible sur le terrain. Mais si vous suivez le leader et son Moqtada et les loyers et les revenus de millions de violence ne l'avez pas , alors il sera effectivement pris en charge. Sinon , l'ornement et l'orgueil et le luxe , pas un discours de soutien au leadership.