خصوصی سازی به سبک ایرانی

ایران کشوری است که: در زمینه های سیاسی و اقتصادی دارای تجربه بسیاری است. اما غربی ها این تجربیات را قبول نداردند، و غرب زدگان نیز به دستور اربابشان، آن  را تخطئه می کنند. 

یکی از تجربیات ایرانیان در امر آموزش است. وجود دانشگاه های هزار ساله و: اموزشگاه های بزرگ قدیمی، نشان از بالندگی علم و دانش در ایران، و وجود سیستم آموزشی قوی و پیشرفته است . اما غربی ها و غرب زدگان، همه آن ها را دور ریختند و: روش نوین و تازه به دوران رسیده خود را، تحمیل کردند.

به همین دلیل مکتب های ایران تعطیل، و به جای آن مدرسه باز شد! ملا مکتبی ها رفتند، و پرفسور ها جای آن رفتند. لوح و قلم  از بین رفت، و خودکار و مداد جای آن را گرفت.

به یقین میتوان گفت که: چون شکل عوض شد، محتوا هم تغییر می کند. وقتی ظرف عوض شود، مظروف نیز تغییر می کند. با عوض کردن مدرسه، لباس مدرسه ای ها هم عوض شد! بجای آستین بلند، آستین کوتاه و بجای شلوار بزرگ، شلوارک و بجای عبا و عمامه، یک نوار سفید و بجای کلاه بوقی، کلاه پهلوی گذاشته شد . همه چیز را عوض کردند تا: هیچ نشانه ای از فرهنگ ایران و ایرانی نماند.

مکتب شد چوب و فلک و کتک زدن و: رنج کشیدن،  بیماری و تب ، حصبه و وبا ! در عوض مدرسه شد جای: لباس های نو، کیف و کفش های نو، کتاب های قشنگ و بهداشت و تمیزی . کودکان همگی زیر آمپول رفتند تا، دیگر کسی به یاد نیاورد چه دورانی بوده است.

حالا ایران حیران است بین دو روش آموزشی : غربی یا شرقی! خودی یا بیگانه، گاهی می گویند باید دولتی شود تا: همه مکتب ها و مکتبی ها را از بین ببرد. گاهی هم می گویند: باز گشت به خویش، اما باز هم خویشی که غرب برای ما تعریف می کند! نه خویش واقعی . اگر همین خصوصی سازی را خوب ارزیابی کنیم، به این شکاف وحشتناک و: گیجی و گنگی پی می بریم.

ازنظر تاریخ ایرانی، مساجد اصلی ترین مکان آموزش بوده اند. همه کلاس های درس در: تاریخ درخشان علوم ایرانی و اسلامی، از داخل مساجد و معابد بودند. اما امروز گویا مساجد، ویروس گرفته اند و هیچ دانش آموزی، حق ندارد در آن علم بیاموزد. اگر هم کلاس یا درسی باشد آن را، فوق برنامه دانسته و فاقد ارزش علمی می دانند.

تابستان که مدارس تعطیل است، کمی به فکر مساجد می افتند، ولی در همان حد بازیچه و: یا اردو و فوق برنامه. تابحال دیده نشده درس خواندن در مسجد را، حد اقل مساوی و در سطح مدرسه بدانند. لذا باید که این سد شکسته شود. تا ببینیم: دنیای امکانات است که به سوی: آموزش و پرورش سرازیر می شود.

آن ها کاری کرده اند که: آموزش و پروش حاضر است در: مکان های مخروبه و اجاره ای ، بچه ها را به کلاس بفرستد! ولی در سالن ها و مدرس های مساجد نفرستد. لذا تنها راه خصوصی سازی موفق در ایران، استفاده از امکانات مساجد است.

شما ببینید که چه امکانات زیادی در: مساجد است و این نه از لحاظ شرعی درست، و نه از لحاظ بودجه دولتی توجیه پذیر است که: این امکانات راکد باشد و یا: در  روز فقط یکساعت استفاده شود. در حالیکه  کودکان این سرزمین، در سرما و گرما، در کپر ها و چادر ها درس بخوانند . آیا این درست است که فرش گرم و نرم مسجد، خوراک مور و ملخ و موش شود و: دانش آموزان سه شیفته در کلاس های: سرد و بی روح درس بخوانند. و پدر و مادر ها نگران: انحراف فرزندانشان از اصول دین و مذهب باشند؟

İran tarzı özelleştirme

İran birçok deneyim siyasi ve ekonomik bağlam olduğunu. Ancak bu deneyimler Batı ve efendilerinin emri olarak Batı-kapılmış, bu iftiraya olduğunu kabul etmiyorum.

Eğitim alanında bir İranlı deneyim. Orada binlerce yıldır şunlardır: büyük eski okul, İran'da bilim gelişim gösteren ve güçlü bir eğitim sistemi geliştirmiştir. Ama Batı ve Batı-kapılmış, ve hepsini attı: yeni, sonradan görme kendisi empoze.

Bu nedenle, okulların kapatılması ve okul onun yerine açıldı! Molla okula gitti ve yerine profesöre gittim. Tablet ve Kalem kayboldu ve kalem ve kalem değiştirildi.

Elbette bu şekil, içerik değişiklikleri değiştirildi söylenebilir. Kap değiştiğinde, bu değişiklik konteynırlara olacaktır. Buna göre, okul, okul üniformaları değişti! Bunun yerine uzun kollu, kısa kollu ve oldukça büyük bir pantolon, Şort ve yerine pelerin ve türban, beyaz bir bar yerine bip beyzbol şapkası, şapka, koydu tarafında. Tüm bu değişti: İran ve İran kültürünün hiçbir iz yoktu.

Okul ve falaka çarptı: acı, hastalık ve ateş, tifo ve kolera! Bunun yerine, okul değiştirildi: yeni giysiler, yeni ayakkabılar, kitaplar, güzel ve hijyen. Çocuklar, enjeksiyonlar kadar gitti tüm altında, diğer kişi ne hatırlamıyor.

Batı ya da doğu: Bu ​​öğretimin iki yöntem arasında inanılmaz! Tahrip tüm okullar ve okullar: Insider veya yabancı, bazı hükümet olmalıdır söylüyorlar. Bazen onun dönüş demek, ama onlar kendilerini Batı'nın anlattı! Onun gerçek değil. Biz iyi özelleştirme, korkunç boşluğu değerlendirmek ise: Biz karışıklık ve belirsizlik anlaması.

İran tarihsel bakış açısı, ana camiler eğitim yerler vardı.Iç cami ve tapınaklar İran ve İslam parlayan tarihinin tüm sınıflar. Ama görünüşe göre, camiler, virüs veya bilimi öğrenmek için herhangi bir öğrencinin hakkı vardır. Bir sınıf veya müfredat, ders dışı faaliyetler ve bilimsel hiçbir değeri gördü edin.

Okul yaz tatilleri, bir sonbaharda camiler hakkında biraz ama bildiğim kadarıyla oynama gibi: veya kamp ve dinlenme. Şimdiye kadar, en azından onların okula eşit bir düzeyde, camide orada okuyor. Yani proje kırık olmalıdır. Görmek için: eğitim dökülür edilebilir olasılıklar dünyasını.

Onlar, eğitim harap kiralanan olduğunu yapılan sınıf çocukları göndermek var! Ama salonlar ve öğretmen cami gönderir.Camileri kullanan İran'da başarılı özelleştirme, tek yolu bu yüzden.

Siz camilerde büyük bir potansiyel değil, kamu finansmanı açısından değil dini doğru, haklı olduğunu görmek: Bu ​​tesis durgun ya da sadece günde bir saat kullanım olduğunu. Soğuk ve ısı bu ülkenin, çocukları ise, döken ve okulda çadır. Salı sınıfta okuyan öğrenciler: Soğuk okul gerçek cami gıda ve çekirgeler, fareler ve Moore, halı ve rahat olmasıdır. Ve ebeveynler din ilkelerinden sapma çocuklar endişe ediyor?