مسابقات و بازی ها، در اقتصاد مقاومتی.

بازی و مسابقه امری سهل و ممتنع است، یعنی گاهی اصلا مهم نیست و گاهی، همه زندگی انسان را پر می کند. اما هرچه هست وجود دارد،  هزینه ها و درامد هایی را به خود اختصاص می دهد، و ردیف بودجه و برنامه های ملی و جهانی به دنبال آن است. بازی را در واقع یک سلسله فعالیت بشری می دانند که: هدف گذاری اقتصادی و بهره وری نشده باشد.

طبیعتا اگر بازی بر اساس پول باشد، شرط بندی و در نهایت قمار بازی است. و الا کودک یا نو جوان که در کوچه و خیابان، یا با رایانه خود بازی می کند هدفش: فقط سرگرمی و گذراندن وقت است، تا زودتر بزرگ شود و: طولانی بودن انتظار رشد او را اذیت نکند.  قمار بازی از آن جهت حرام است که بجای بازی، به فکر حقه بازی و زیرپا کشی و زمین زدن هستند.

در قرن بیستم که همه چیز بعد قتصادی داشت، بازی ها نیز به سوی حرفه ای شدن و تولید ثروت حرکت کردند. مانند فدراسیون جهانی فوتبال که رئیس برزیلی آن، سال ها پادشاهی می کرد و با ثروت های افسانه ای، خود و بازیگران را اداره می نمود. فوتبالیست های ایرانی که هنوز به اصطلاح آماتور بودند، کم کم جای خود را به حرفه ای ها دادند که: صحبت اصلی انان درآمد های میلیاردی، آن هم به دلار بود. مخصوصا از موقعی که بنای ناسازگاری با مربی وطنی گذاشتند، تا بر مسئولین روشن شود: یک من ماست چقدر کره دارد. حالا کی روش، در بالاترین رده درآمدی این بازی های حرفه ای ایستاده است.

  در اقتصاد مقاومتی یک اصل وجود دارد، که آن الهام گرفته از عدالت اقتصادی است. حضرت علی ع می فرماید: عدالت یعنی هرچیزی در جای خودش باشد. درواقع بازی هم باید واقعا بازی باشد، نه اینکه محل کسب درآمد و: چشم و هم چشمی و صرف هزینه ها و خارج کردن بودجه ملی . زیرا دست بالای دست بسیار زیاد است، با اینهمه ریخت و پاش، نمی توان امیدوار به پیشرفت بازی ها بود. ایران هرچقدر هزینه کند، آل سعود در بالای آن ایستاده، قطر و امارات از آن هم بیشتر . لذا در مسابقه حیف و میل کردن بیت المال، نباید شرکت کرد. البته آنها هم که حیف و میل می کنند، تابع هیچ قانونی نیستند. مثلا فقط در فوتبال هزینه می کنند، و به بازی های دیگر اهمیتی نمی دهند. و این یعنی جهنمی پر از چاه های عمیق، برای نابود کردن سرمایه های یک مملکت و: از بین بردن استعداد ها واقعی .

علاوه بر عدالت، سودمند بودن هم جزو بازی است. وبازی های حرام یا نامناسب هم ممنوع است. پهلوانان ایرانی فقط به دنبال زهر چشم از رقبا نبودند، بلکه به فکر جامعه و افراد کم توان و بی بضاعت هم بودند. حتی برخی از آنها دست به عیاری می زدند، یعنی با زور خود از ثروتمندان می گرفتند، و خرج فقرا می کردند. یا بسیار از آنان در همان محله های قدیمی و: با زندگی سطح پایین به کار های خود ادامه می دادند، تا در اجتماع تنش ایجاد نشود و: در اثر حسرت فقرا ناسزا به خدا گفته نشود.

 هدفگذاری هم اگر برای بازی ها می شود، باید که اهداف اجتماعی و مفید باشد. مثلا اگر دونده ها می خواهند مسیری را بپیمایند، بهتر است به روستا ها بروند و فاصله چند روستا را بپیمایند، نه اینکه در یک مکان اطو کشیده وصاف، این کار را بکنند. کوهنوردان همیشه در بین پایین ترین سطح مردم باشند، تا ببینند که آنها در قرن فضا و موشک، هنوز پای پیاده می روند و: یا از حیوانات برای حمل و نقل استفاده می کنند. تعداد این افراد هم کم نیست، شاید بیش از 70درصد مردم، فاقد وسیله مناسب باشند.در حالیکه در کوهنوردی های پیشرفته، همگی در یک سالن جمع می شوند و: از یک کوه فرضی بالا می روند! در بازی های رایانه ای نیز همینطور است، نباید بازی همیشه بر اساس: خشونت و کشت و کشتار باشد، تا روحیه لطیف کودک را از همان ابتدا، با جنایت مانوس نماید. و یا نباید که خیال پردازی و رویا سازی باشد، تا مثلا یک کودک فقیر با مراجعه به پادشاهان، اوامر انها را اجرا کنند تا در آخر، با دختر او ازدواج کنند و ثروتمند شوند! تقریبا بسیاری از بازی ها بر مبنای داستان شاهزاده و گدا، دور می زند که شخص فقیر تمام استعداد خود را، برای نجات شاهان به کار می گیرد، تا بتواند به قصر وارد شود و: در انتهای بازی، شاه یا شاهزاده را از دست غول های فرضی نجات می دهد، وبالاخره با شاهزاده ازدواج میکند، جایزه بازی ها هم باید واقعی باشد. تا کودکان را، در بزرگی سرخورده نکند.

Yarışmalar ve oyunlar, direnç ekonomisi.

Yarışma bazen ve bazen önemli değil, oynamak kolay ve imkansız, tüm insan yaşamı doldurur. Ama ne olursa olsun, giderler ve gelir muhasebeleştirilir ve bütçe ulusal ve uluslararası programlar takip etmek. oyun aslında insan faaliyetlerinin bir dizi biliyorum: ekonomik ve verimlilik hedefleri değildir.

Doğal olarak, oyun sonunda oyun para, bahis ve kumar dayalı ise. Aksi takdirde, sokakta çocuk veya ergen ya da bilgisayarınızın amacı ile oynuyor: eğlence ve harcama zaman sadece büyümek ve: beklenen büyüme uzunluğu onu rahatsız etmez. Dengelemek için düşünülmüş ve ihlal edildiği zemin yerine oynama, sıhhi tesisat kumar ve vurmak yasaktır.

Yirminci yüzyılda bundan sonra ekonomik her şey, oyun da profesyonelleşmesi ve refaha doğru hareket etti. Brezilya Futbol Federasyonu, Krallığı başkanı ve efsanevi bir zenginlik ve aktörler olarak işletilmektedir. hala sözde amatör futbolcu giderek bu profesyoneller tarafından değiştirildi olan İran: orijinal milyar dolar konuşmak, bu dolar oldu. Özellikle sol Homegrown oyuncular ile bina uyumsuzluk beri, yetkililere açıktır: bizim Ben bir ne kadar tereyağı. Şimdi Queiroz, profesyonel bir oyun en yüksek gelir kategorisinde üzerinde durmak.

  Ekonomik adalet ilham ekonomide güç, bir ilke vardır. İmam Ali diyor ki: adalet her şeyin yerinde olduğunu gösterir. rekabet ve harcamaları ve ulusal bütçeden: Aslında, oyun gerçekten para ve konum kazanmak için değil oynamak, ve olmalıdır. Bütün bu karmaşa ile, oyun ilerlemeye umut edemez, çünkü elini El büyüktür. İran daha o, Katar ve Birleşik Arap Emirlikleri üstüne, çok Suud mal olmaz. yarışta kamu fonlarını zimmetine geçirmek, katıldığı olmamalıdır. Tabii ki, onlar herhangi bir hukuka tabi olmadığını çarçur. Örneğin, sadece futbol geçirmek, ve diğer oyunlar umursamadı. Gerçek yetenek yok: Ve bu ülkenin başkenti yıkmak ve derin kuyu dolu bir cehennem.

eşitlik, oyunun karlılık ek olarak. Ve kanunsuz ya da uygunsuz açık yasaktır. İranlı sporcular sadece rakiplerini korkutmak isteyen, ancak bunun yerine toplum ve bireyler üzerinde zayıf ve muhtaç değildi bulundu. Bazıları hatta güçlerini sayesinde, zengin el-blown ve yoksul harcandı. Ya da eski mahalle çoğu: daha düşük bir seviyede hayat toplumda gerginlik yaratmak için değil, onların çalışmalarını sürdürecek ve yürürlükte Tanrı kötü küfür pişman olmadığını söyledi için.

 oyunlar için hedef süre, bu toplumsal hedefler ve yararlı olacaktır. seyahat etmek koşucular taşımak isterseniz, örneğin, bunu yapmak, köye gitmek ve tek bir yerde, kırık çizilmiş demir değil, birkaç köy mesafe seyahat etmek daha iyidir. Dağcılar, her zaman insanlar arasında en düşük seviyede hala yürüyerek, uzay ve füze yüzyılda onları görmek için ve ya Hayvanların taşınması için kullanılır. insanların sayısı fakat en az değil, nüfusun belki fazla yüzde 70 uygun araçlar yoksundur. İleri de çıkarken, tüm varsayımsal bir dağ tırmanmaya bir salonda toplanmış! bilgisayar oyunlarında da hiç şiddet ve öldürme dayalı oyun gerektiğini, en başından beri çok ince ruh, çocuk, suç aşina olmak. Ya da, fakir bir çocuk, hükümdarlar gidip evlenmek ve zengin olmak için kızıyla birlikte, sonunda onların emirlerini yerine söylemek, fantezi ve rüya olmalı! hikaye Prens ve Dilenci dayalı neredeyse birçok oyun, fakir bütün yeteneğini, saraya girmek edebilmek için, işin kralları gerçekleşir kaydetmek ve oyun, kral veya devlerin prensi sonunda geri atlar varsayımsal kaydetmek ve nihayet prens evlenir, gerçek bir bonus oyun olmalıdır. çocuklara, büyük hayal kırıklığına değildi.